* Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στη τοπική εφημερίδα «Ο Τύπος της Κηφισιάς», 18-3-2009
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας οι νέοι διατηρούν μια στάση ουδετερότητας απέναντι στα κοινά. Κάποιες φορές η ουδετερότητα γίνεται απέχθεια, για να γίνει τελικά αντίδραση. Δυστυχώς, δεν μπορεί κανείς εύκολα να τους αδικήσει για τη στάση τους. Οι νέοι όπως και κάθε μέλος μιας κοινωνίας είναι δέκτης των όσων διαδραματίζονται σε εκείνη.
Όμως, οι νέοι δεν έχουν τη στάση που οι πολλοί θα ήθελαν – κατά τη γνώμη του γράφοντος – για δύο λόγους. Πρώτον, οι νέοι είναι αγνοί και άφθαρτοι και άρα πιο αυθόρμητοι. Οι ίδιοι πολλές φορές νομίζουν για τους εαυτούς τους το αντίθετο, αλλά μεγαλώνοντας διαπιστώνουν ότι κάποια πράγματα είναι διαφορετικά από αυτά που πίστευαν. Δεύτερον, οι νέοι πλέον διαβάζουν και ενημερώνονται όσο ποτέ στο παρελθόν. Η χρήση του Διαδικτύου έχει καταστήσει τη γνώση – και άρα την άποψη – κοινό τόπο των νεότερων γενεών. Κάποτε η γνώση πέρναγε από λίγα κανάλια πληροφόρησης. Πλέον, οι ιστοσελίδες είναι γεμάτες από ενημέρωση για όλα τα θέματα και από όλες τις πλευρές.
Συνεπώς, καθίσταται σαφές ότι οι νέοι πληροφορούμενοι ανομίες και σκάνδαλα αυθόρμητα απέχουν από τα κοινά δρώμενα. Η αποχή – εν προκειμένω – δεν συνεπάγεται απάθεια, αλλά συνειδητή επιλογή μη ενασχόλησης. Ακόμη, η απομάκρυνση αυτή δεν έχει την έννοια της ανυπαρξίας άποψης για τα κοινά ή την πολιτική. Οι νέοι έχουν άποψη για ότι κι αν συμβαίνει στη κοινωνία, αλλά την εκφράζουν με τρόπους που οι «μεγάλοι» δεν κατανοούν. Πόσοι από αυτούς διαβάζουν διάφορα blogs? Πόσοι από αυτούς κάνουν φίλους στο Facebook? Λίγοι…
Όμως, οι νέοι δεν ξέρουν ότι αν θέλεις να αλλάξεις ένα σύστημα πρέπει να μπεις πρώτα μέσα σε αυτό. Οι νέοι δεν έχουν ιδέα τι θα σήμαινε για τον πολιτικό πολιτισμό μας να βρίσκονταν στη πρώτη γραμμή, να έφερναν την αυθορμητικότητά τους σε ένα πολιτικό σύστημα και να ήταν έτοιμοι όχι να το καταστρέψουν αλλά να το αλλάξουν, ή έστω να το προσαρμόσουν στα νέα δεδομένα, τα μέτρα και τα σταθμά τους.
Αλλά και οι «μεγάλοι»… Θα πρέπει να αφήσουν τα περιθώρια να έρθουν οι νέοι στους κόλπους τους, χωρίς να τους αλλάξουν όπως θα τους συνέφερε. Ακόμη, κι αυτοί ξεχνάνε ότι έστω για μια στιγμή θέλησαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Αλήθεια, κύριοι «μεγάλοι» τελικά τι συνέβη; Άλλαξε ο κόσμος ή αλλάξατε εσείς; Μήπως την επόμενη φορά καλύτερα θα ήταν να αλλάξει ο κόσμος;
Ας βρούμε τις ισορροπίες μεταξύ «μεγάλων» και «μικρών». Αναμφίβολα, και οι δύο πρέπει να έρθουν κοντά. Η απάθεια δεν είναι στάση, ενώ η ευκαιρία είναι πάντα ελπίδα. Οπότε, οι «μεγάλοι» ας δώσουν την ευκαιρία στους νέους για να σταματήσουν να είναι απαθείς και οι νεόι ας την αδράξουν.
Medium 